Voor het tweede achtereenvolgende jaar konden we geen paasprocessie houden op 1e Paasdag.
Dit jaar was er niet alleen de coronacrisis die het ons verhinderde, maar ook de bouwwerkzaamheden.
De kloostergang die ons normaliter toegang geeft tot de tuin en de laan naar het kerkhof is afgesloten.
Het aantal kerkgangers is zeer beperkt: maximaal 7 mensen, die zich tevoren moeten aanmelden bij de gastenzuster, die hen dan op tijd naar de kerk brengt, zodat zij al in de gastenbanken zitten als de gemeenschap – in processie – de kerk binnenkomt.
En toch: we vieren Pasen! Christus is verrezen!
Hij heeft de dood overwonnen, en daarmee is er ook voor ons in elke situatie hoop op nieuw leven.
In de Goede Week en beide Paasdagen hadden we een voorganger die deze dagen verbleef op ons terrein: hij logeerde in zijn camper, bracht zijn dagen door in Klein Vredeoord, een eenvoudig ingerichte voormalige varkensstal, en ontving zijn maaltijden in de porterie.
In de Paasnacht riep hij het beeld op van een afbeelding op een van de kapitelen in de St. Madeleine in Vezelay, waar Christus als de Goede Herder zijn verrader Judas op zijn schouders draagt. Zo overwint de liefde het op alle kwaad. Opvallend detail: de mond van Jezus lijkt een deel te missen. Het komt terug in de glimlach van Judas. Zo verzoenend is de liefde.
