Zes weken meeleven in de gemeenschap om te ervaren wat het inhoudt: samen leven met zusters, in het dagelijks ritme van koorgebed en eucharistie, werk, gezamenlijke maaltijden, stille tijd voor lezing en gebed, deelnemen aan de recreaties als ontspanning en ontmoeting.
Een eigen kamer hebben op het noviciaat, meedoen aan de lessen en het bijbelgesprek van het noviciaat, persoonlijke begeleiding om de ervaringen die je opdoet te delen en te verhelderen.
Het aantal jonge vrouwen dat zich aanmeldt voor deze mogelijkheid is niet groot, maar af en toe is er iemand die zich aan dit avontuur met God, zichzelf en de gemeenschap waagt vanuit de hoop dat het helpt om richting te vinden in het eigen leven.
Van eind januari tot half maart mochten we een stagiaire in ons midden ontvangen.
Op een zaterdag lag er ineens een flinke pak sneeuw. ’s Ochtends ging zij samen met een aantal zusters helpen sneeuwruimen. ’s Middags had ze zin in het maken van een sneeuwpop.
De ‘zelatrice’ (dat is de zuster die de jongeren begeleidt op praktisch vlak) hielp met de afwerking ervan.
Het is een mooi beeld van een stage: voorbijgaand als de sneeuw.
Wat blijft is de herinnering, een foto, en stukken wortel die na de dooi nog een tijdje blijven liggen.
Wat de herinnering gaat doen zal de tijd vervolgens uitwijzen.
