Op woensdag 28 augustus 1919 werd in het kapittel van ons klooster de stichtingsoorkonde voorgelezen. Twee dagen later vertrok de abdis samen met de laatste monialen die naar Wisques in Frankrijk terugkeerden. In 1901 was de communiteit naar hier gekomen vanwege de antiklerikale wetgeving die een bedreiging vormde voor met name de contemplatieve kloosters. Na de Eerste Wereldoorlog was de situatie ten goede gekeerd en konden zij hun eigen klooster weer betrekken. In de periode van de ballingschap was de gemeenschap echter flink gegroeid. De abdis had met een vooruitziende blik bij de oorspronkelijke villa een monasterium met kloosterkerk gebouwd en ook extra grond aangekocht, om op Nederlandse bodem een benedictijnse gemeenschap te kunnen achterlaten. Zij had er ook op aangedrongen dat de monniken uit Wisques, die aanvankelijk in België waren neergestreken, in 1906 eveneens naar Oosterhout kwamen. Ook de St. Paulusabdij kwam hier tot bloei en kon later op zijn beurt weer andere kloosters in Nederland stichten: in Egmond, Doetinchem en Vaals kwamen ook Benedictijner abdijen tot stand.
Voldoende reden om op 28 augustus 2019 een feestdag te organiseren voor deze benedictijnse familie, voortgekomen uit de Congregatie van Solesmes. De abdis van Wisques was deze week bij ons te gast om het feest samen met ons te vieren. We zijn blij dat de verbondenheid met onze moederabdij is blijven bestaan, ook al behoren we niet meer tot dezelfde congregatie. De gemeenschappelijke wortels blijven ons voeden, en de verschillen komen niet in mindering op de eenheid in het geloof.
